Tick tock

Mijn tijd hier begint langzaam minder te worden. En I know, op zich valt het wel mee… Ik heb zelfs nog zo’n anderhalve maand om van Zuid Afrika te genieten. Maar toch, alles lijkt opeens zo dichtbij. Over vijf dagen geven twee huisgenootjes hun afscheidsfeestje. De week daarna vertrekken ze al. En de week daarna reis ik af naar het O.R. Tambo vliegveld om Jorrit op te halen. Daarna? Dan hebben we nog drie weken, waarin ik alles wil laten zien wat ik het allermooiste aan dit land vind, en om alles te ontdekken wat ik ook nog niet heb kunnen zien. En 30 juni gaat het vliegtuig retour, naar het land van de goede kaas, het openbaar vervoer, het gevallen kabinet en de frikadellen speciaal. Dus ja, ik heb nog anderhalve maand. Maar toch lijkt het al heel dichtbij.

Misschien komt dit ook doordat ik de eerste versie van mijn artikel ingeleverd heb. Ofwel Het Voorlopig Eindproduct van mijn onderzoek (hoofdletters voor dramatisch effect). Nu is het wachten op feedback, zodat ik alles kan herzien, in wat weekjes alles nog één keer door kan ploeteren, en dan Het Definitieve Eindproduct richting beoordelaars kan. Dus het is gelukt hier. De data is verzameld, en ondanks de Zuid Afrikaanse mentaliteit van ‘ach, dat komt wel’ (T.I.A.) heb ik alle nodige afspraken af kunnen vinden van de lijst, De eindfase is aangebroken, wat toch wel spannend is. Mocht ik op tijd feedback krijgen, dan zullen mijn laatste weken in Potch besteed worden aan studie, studie en nog eens studie. Mocht dat niet het geval zijn, dan heb ik mijn beoordelaars alvast gewaarschuwd voor drie weken absolute radiostilte van mijn kant. Wie weet ben ik dan al leeuwen aan het spotten in het Kruger. Of nijlpaarden in de Wetlands bij St. Lucia. Of lig in aan de stranden van Coffee Bay. Of hike ik door de Tsitsikamma bergen. Of slenter ik door Kaapstad.. =)

Nog genoeg te doen, en toch al zo dichtbij. Nederland, beware. Ik ben terug voordat je er erg in hebt.